وقتی دیگر نتوانی تحمل کنی. وقتی تمام راه‌ها را بسته ببینی. وقتی صبرت تمام شده. وقتی تندروی‌ها و کندروی‌هایت امانت را بریده‌اند. وقتی از تنبلی‌هایت خسته شده‌ای. وقتی دیگر روی قول دادن نداری. وقتی کارهای نیمه‌تمام، برایت دهن‌کجی می‌کنند و وجدان‌درد گرفته‌ای. چند راه بیشترنداری:
- همین شرایط را بپذیری و عادت کنی؛
- بی‌خیالش بشوی و همه‌چیز رارها کنی وبگویی هرچه شد،شد!
- همت کنی، تکانی به خودت و روحت بدهی.
...آن وقت شورش می‌کنی برعلیه وضعی که داری.همۀعادت‌های بدت را به‌هم می‌ریزی، ازنو می‌سازی وشروع می‌کنی.
توبه همان شورش است برعلیه آنچه که برای خودت به غلط ساخته ای... .
اگر قصد شورش داری... بسم‌الله... .
