وقتی دیگر نتوانی تحمل کنی. وقتی تمام راهها را بسته ببینی. وقتی صبرت تمام شده. وقتی تندرویها و کندرویهایت امانت را بریدهاند. وقتی از تنبلیهایت خسته شدهای. وقتی دیگر روی قول دادن نداری. وقتی کارهای نیمهتمام، برایت دهنکجی میکنند و وجداندرد گرفتهای. چند راه بیشترنداری:
- همین شرایط را بپذیری و عادت کنی؛
- بیخیالش بشوی و همهچیز رارها کنی وبگویی هرچه شد،شد!
- همت کنی، تکانی به خودت و روحت بدهی.
...آن وقت شورش میکنی برعلیه وضعی که داری.همۀعادتهای بدت را بههم میریزی، ازنو میسازی وشروع میکنی.
توبه همان شورش است برعلیه آنچه که برای خودت به غلط ساخته ای... .
اگر قصد شورش داری... بسمالله... .
امام صادق ع درباره تهران در آخرالزمان میفرمایند:
“تهران به حدی میرسد که کاخ هایش شبیه کاخهای بهشتی میشود و زنانش چون حورالعین میگردند. لباس های کافران را می پوشند، خود را به شکل مستکبران در می آورند، بر زین ها سوار میشوند ، به همسران خود تمکین نمی کنند و درآمد شوهرانشان کفاف نمی دهد. از آنها به قله کوه فرار کنید و مانند روباهی که بچه های خود را برداشته و از لانه ای به لانه دیگر می گریزد ، کودکان خود را برداشته ، از پناهگاهی به پناهگاه دیگر بگریزید ... " .
(منتخب الاثر ص 430)